the red berries of the mountain ash
and in the dark sky
the birds' night migrations.
It grieves me to think
the dead won't see them—
these things we depend on,
they disappear.
What will the soul do for solace then?
I tell myself maybe it won't need
these pleasures anymore;
maybe just not being is simply enough,
hard as that is to imagine.
(Uit Averno / Farrar, Straus and Giroux; 2007.)
Dit gedicht openbaart zich dan weer in één lezing, bijna alsof het in mijn moedertaal is geschreven. Je moet het maar doen, een spel tussen leven en dood, tussen zijn en niet-zijn, tussen zien en niet-zien in een gedicht vatten.
BeantwoordenVerwijderenBedankt om dit te delen!
het is het eerste gedicht van de bundel Averno, daarna is het niet altijd zo helder, toch is dit een zeer mooie inleidende tekst.
Verwijderen