privé- versus openbaar bezit

‘Mensen vertellen in feite niet meer over hun privéleven maar zij adopteren woorden en beelden van anderen en via dezelfde gemeenplaatsen gaan zij verder. Wanneer je je eenmaal een dergelijke taal hebt eigen gemaakt, is het niet zo moeilijk meer om privébekentenissen te doen. Je weet immers dat wanneer je je zus en zo presenteert, jou niets kan overkomen.

Sterker nog, wanneer je eenmaal de vrij uitgeholde taal van allemaal gaat spreken, zeg je in feite niks meer. Laat staan dat je nog iets openbaart wat privé is. Je zou niet eens meer weten wat dat is, wat nu eigenlijk bij jou hoort, en wat in wezen bij die ander.’

Uit Een makelaar in Pruisen van Nicole Montagne.

7 opmerkingen:

  1. Een quote die niet zou misstaan in De Barbaren van Baricco.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ah, goed om te weten. ik heb het nog steeds niet gelezen, maar het is fijn om naar boeken uit te kijken.

      Verwijderen
    2. Ik ben dan weer bezig in Het uitstapje naar Echo Spring van Olivia Laing. Soms heb ik echt het idee dat onze boekenroutes veel raakpunten vertonen, toch als ik afga op je blog.

      Verwijderen
    3. dat is waar. wat vind je (tot nu) van Laings boek?

      Verwijderen
    4. Fijn, ontspannend boek, vlot geschreven, ondanks de soms heftige inhoud.

      En soms vind ik het een tikje melig, een beetje van de hak op de tak. Als geheel is het net niet 'scherp' genoeg.

      Verwijderen
  2. Treffend, en zo raak dat het meaan het denken zet: doe ik dat ook? Bedankt om dit te delen!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ja hè! ik erger me er erg aan maar besef dat ik er zelf ook niet aan kan ontsnappen omdat taal nu eenmaal door iedereen gebruikt wordt..

      Verwijderen

//

quoi?

ada limón adrienne rich ali smith alice notley alice oswald anne boyer anne brontë anne carson anne truitt anne vegter annie dillard antjie krog audre lorde bhanu kapil carry van bruggen catherine lacey cees nooteboom charlotte brontë charlotte salomon chimamanda ngozi adichie chris kraus christa wolf claire messud claire vaye watkins clarice lispector david whyte deborah levy durga chew-bose elif batuman elizabeth strout emily brontë emily dickinson emily ruskovich ester naomi perquin etty hillesum f. scott fitzgerald feminisme fernando pessoa han kang helen macdonald henri bergson henry david thoreau hermione lee herta müller jan zwicky janet malcolm jean rhys jeanette winterson jenny offill jessa crispin joan didion john berryman joke j. hermsen josefine klougart kate zambreno katherine mansfield kathleen jamie katja petrowskaja krista tippett layli long soldier leonard koren leonora carrington leslie jamison louise glück maggie anderson maggie nelson marcel proust margaret atwood maría gainza marie darrieussecq marie howe marja pruis mary oliver mary ruefle neil astley olivia laing patricia de martelaere paul celan paula modersohn-becker poetry poëzie rachel cusk rainer maria rilke raymond carver rebecca solnit robert macfarlane sara ahmed sara maitland seamus heaney siri hustvedt stefan zweig susan sontag svetlana alexijevitsj sylvia plath ta-nehisi coates teju cole terry tempest williams tess gallagher tjitske jansen tomas tranströmer tracy k. smith valeria luiselli virginia woolf vita sackville-west w.g. sebald yiyun li zadie smith

Blogarchief