je evenwicht bewaren

‘hij had spijt van al die verloren jaren waarin hij niet genoeg op bomen en bloemen had gelet. terwijl hij eigenlijk alleen nog maar de natuurlijke historie van buffon las, schoot hem opeens een passage uit de memoires van een franse filosofe te binnen. ze had het schokkend gevonden toen een vrouw tijdens de oorlog had gezegd: ‘wat wilt u, de oorlog verandert niets aan mijn verhouding met een grasspriet.’ ze vond de vrouw waarschijnlijk frivool of onverschillig. maar daragane vatte die woorden heel anders op: tijdens een zware crisis of een periode van morele ontreddering kon je alleen nog maar hopen een vast punt te vinden, om je evenwicht te bewaren en niet overboord te slaan. je vestigt je blik op een grasspriet, een boom of de blaadjes van een bloesem alsof je je vastklampt aan een reddingsboei.’

patrick modiano, om niet te verdwalen

(ik ben halverwege gestopt met lezen omdat ik het boek nogal saai vond, maar passages over bomen kan ik simpelweg niet negeren (ik heb hier op m'n blog een bomen-label). dit staat gelukkig geschreven voor het punt dat ik stopte.)